ნაღველკენჭოვანი დაავადება – დაავადება, რომელიც ხასიათდება ნაღვლის ბუშტში ან ნაღველსადინარებში კენჭების გაჩენით.
მიზეზები
დაავადების გამომწვევი მიზეზებია:
· მემკვიდრეობითი ფაქტორი;
· ბილირუბინისა და ქოლესტერინის ცვლის დამრღვევი მედიკამენტების მიღება;
· არასწორი კვება, დიეტები;
· ჭარბი წონა;
· სისხლში მომატებული ქოლესტერინის დონე;
· ნივთიერებათა ცვლის დარღვევის შედეგები (შაქრიანი დიაბეტი, მეტაბოლისტური სინდრომი);
· კუჭ-ნაწილავის ტრაქტის დაავადებები;
· კუჭის ოპერაციები.
ბავშვებში ნაღველკენჭოვანი დაავადება ჩნდება ნივთიერებათ ცვლის დარღვევით და ნღველგამომტანი სისტემის ფუნქციის მოშლის შედეგად.
სიმპტომები
დაავადებას ახასიათებს შემდეგი სახის სიმპტომები:
· ღვიძლის, ნაღვლის ბუშტის ჭვალი;
· მჩვხვლეტავი ტკივილი მარჯვენა ნეკნებ ქვეშ, რომელიც გადადის ზურგზე, მხარზე;
· გულის რევა, ღებინება;
· მწარე გემო პირში, გულძმარვა;
· მაღალი ტემპერატურა, ციებ-ცხელება;
· კანისა და თვალის სკლერების გაყვითლება (ობტურაციული სიყვითლე);
· გაუფერულებული კალა.
დიაგნოსტიკა
დაავადების დიაგნოსტიკას ატარებს ექიმი-გასტროენტეროლოგი, რომელიც ნიშნავს:
· ფიზიკურ გამოკვლევას;
· სისხლის საერთო ბიოქიმიურ ანალიზს;
· ნაღვლის ბუშტის ქოლეცისტოგრაფიას;
· მუცლის ღრუს ულტრა-ბგერით გამოკვკლევას;
· ნაღველგამტარი გზების მაგნიტო-რეზონანსულ ტომოგრაფიას;
· ნაღველგამტარი გზების კომპიუტერულ ტომოგრაფიას.
მკურნალობა
დაავადების მკურნალობა მოიცავს:
· ოპერატიული მეთოდებს (ქოლეცისტომია, ნაღვლის ბუშტის მოცილება – ქოლეცისტეკტომია);
· ულტრა-ბგერით ან ელექტრომაგნიტურ მკურნალობას კენჭების დასაშლელად;
· ურსოდეზოქსიქოლის და ჰენოდეზოქსიქოლის მჟავას მშეცველ პრეპარატებს.
საშიშროება
თუ არ მოხდება აღნიშნული დაავადების დორული მკურნალობა, შესაძლოა განვითარდეს შემდეგი სახის გართულებები:
· ნაღვლის ბუშტის ანთება;
· პანკრეატიტი;
· ქოლანგიტი;
· პერიქოლეცისტიტი;
· ნაღვლის სადინარების დახშობა;
· ნაღვლის ბუშტის გასკდომა;
· პერიტონიტი;
· მუცლის ღრუს აბსცესი.
შესაძლოა ლეტალური შედეგი.
რისკის ჯგუფი
რისკის ჯგუფში შედიან:
· მემკვიდრეობითი მიდრეკილების მქონე პირები;
· მოხუცები;
· ქალები (განსაკუთრებით ფეხმძიმეები);
· ნაკლებად მოძრავი ადამიანები;
· ღვიძლის დაავადებების მქონე ადამიანები (ჰეპატიტი, ღვიძლის ციროზი).
პროფილაქტიკა
· დაბალანსებული კვება;
· საკმარისი სითხის მიღება;
· სხეულის ნორმალური წონის შენარჩუნება;
· მუცლის ღრუს დაავადებების დროული მკურნალობა;
· ფიზიკური ვარჯიშების შესრულება.
