🍞 საქართველოში ადგილობრივი სასურსათო პროდუქციის დეფიციტია – თვითუზრუნველყოფა 50%-ზე დაბალია
📌 2024 წლის მონაცემებით, საქართველოს მოსახლეობა სასურსათო პროდუქტების დიდ ნაწილს უცხოეთიდან იმპორტით იძენს, რადგან ადგილობრივი წარმოება ვერ აკმაყოფილებს მოთხოვნას. ოფიციალური სტატისტიკის მიხედვით, ქვეყანაში საკვების თვითუზრუნველყოფის დონე 50%-ზე ნაკლებია, რაც ნიშნავს, რომ ძირითადი პროდუქტების უმრავლესობა ადგილობრივად არ იწარმოება საკმარისი რაოდენობით.
❗ რას ნიშნავს დაბალი თვითუზრუნველყოფა?
საკვების თვითუზრუნველყოფა ნიშნავს, რამდენად შეუძლია ქვეყანას საკუთარი მოთხოვნის დაკმაყოფილება ადგილობრივი რესურსებით. თუ ეს მაჩვენებელი 50%-ზე ნაკლებია, ეს ნიშნავს, რომ საჭირო პროდუქტების ნახევარზე მეტი იმპორტზეა დამოკიდებული – რაც ქვეყნის ეკონომიკურ და სასურსათო უსაფრთხოებაზე პირდაპირ ზემოქმედებს.
📊 როგორია 2024 წლის მდგომარეობა?
🔍 საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახურის (საქსტატის) მონაცემებით:
-
ძირითადი სასურსათო პროდუქტების – როგორიცაა ხორბალი, ზეთი, ბოსტნეული, ხორცი და რძის ნაწარმი – თვითუზრუნველყოფის მაჩვენებლები დაბალია და ხშირად 50%-საც ვერ აჭარბებს.
-
ეს ტენდენცია უარყოფითად აისახება მოსახლეობის ფასებზე ხელმისაწვდომობასა და კვების სტაბილურობაზე.
-
გლობალური ეკონომიკური ცვლილებების დროს ქვეყნის სასურსათო უსაფრთხოება სერიოზულ რისკებს აწყდება.
🌍 რატომ არის ეს პრობლემა მნიშვნელოვანი?
-
იმპორტზე დამოკიდებულება ფასებს ზრდის. უცხოური ბაზრების რყევა პირდაპირ აისახება ადგილობრივ ფასებზე.
-
სასურსათო უსაფრთხოება საფრთხის წინაშე დგება. ბუნებრივი კატაკლიზმები ან გეოპოლიტიკური კრიზისები შესაძლოა, იმპორტის შეფერხებას გამოიწვიოს.
-
სოფლის მეურნეობის სუსტი განვითარება ამყარებს სისტემურ პრობლემას, რაც ქვეყნის ეკონომიკურ სიძლიერეზეც მოქმედებს.
✅ გამოსავალი – ადგილობრივი წარმოების სტიმულირება
მთელი რიგი სპეციალისტების შეფასებით, აუცილებელია:
-
სოფლის მეურნეობაში ინვესტიციების გაზრდა
-
ადგილობრივი ფერმერების ხელშეწყობა
-
ინოვაციური აგროტექნოლოგიების დანერგვა
ამ გზით შესაძლებელი გახდება თვითუზრუნველყოფის მაჩვენებლის გაზრდა, რაც ქვეყნის ეკონომიკასა და სტაბილურობას გააძლიერებს.
📌 დასკვნა
საქართველო 2024 წელს კვლავ იმპორტზეა დამოკიდებული სასურსათო უზრუნველყოფის თვალსაზრისით. პროდუქტების უმრავლესობის შემთხვევაში ადგილობრივი წარმოება ვერ ფარავს მოთხოვნას, რაც ქვეყნის ეკონომიკური დამოუკიდებლობისთვის ერთ-ერთი სერიოზული გამოწვევაა.