ბავშვის ქოთანზე ჯდომის სწავლება მშობლებისთვის დიდი გამოწვევაა. სწორი მიდგომით და მოთმინებით შეგიძლიათ ეს პროცესი ბავშვისთვის სახალისო თავგადასავლად ვაქციოთ.
აქ მოცემულია რამდენიმე პრაქტიკული რჩევა, თუ როგორ უნდა მიაჩვიოთ თქვენი პატარა ქოთანზე ჯდომას, რათა თავიდან აიცილოთ პრობლემები და ხანგრძლივი პროცესები.
როდის დავიწყოთ ქოთანზე ჯდომა?
ფიზიკური და ემოციური მზადყოფნა
- ფიზიკური ნიშნები: ბავშვს შეუძლია რამდენიმე საათის განმავლობაში დარჩეს მშრალ მდგომარეობაში, დამოუკიდებლად ატარებს შარვალს და კარგად დადის.
- ემოციური ნიშნები: გამოხატავს ინტერესს ტუალეტის მიმართ, ითხოვს სუფთა საფენს და მოსთხოვს სველი საფენის გამოცვლას.
როგორ დავიწყოთ?
- შეამოწმეთ ინტერესები: თუ თქვენი პატარა უკვე ინტერესს იჩენს ქოთნის მიმართ, ეს ის დროა, რომ დაიწყოთ. აუხსენით, რატომ არის ეს პროცესი სახალისო და საინტერესო.
- გააკეთეთ ქოთანი ხელმისაწვდომი: იქონიეთ სახლისთვის შესაფერისი ქოთანი და დადეთ გამოჩენილი ადგილზე, რათა ბავშვი მას თავდაპირველად მხოლოდ დააკვირდეს.
- მიეცით დრო: ბავშვს უნდა ჰქონდეს დრო, რომ შეეგუოს ქოთანს. პირველი მცდელობა შეიძლება იყოს მოკლევადიანი, მოითმინეთ და ნუ აიძულებთ.
- გახადეთ პროცესი სახალისო: ბავშვი გაახარეთ საყვარელი სათამაშოს ან წიგნის საშუალებით, როცა ქოთანზე ზის. ეს დაეხმარება პროცესის ხალისიანად გადაქცევაში.
ამერიკის ფსიქოლოგთა ასოციაციას კი განსხვავებული აზრი აქვს. მისი ექსპერტების თქმით, 10-12 თვის ბავშვს ე.წ. ერთი წლის კრიზისის პერიოდი უდგას. ამ დროს ხასიათში სიჯიუტე დომინირებს და ბავშვი უმეტესად მშობლების თხოვნის საპირისპიროდ იქცევა, ამიტომ ეს პერიოდი არცთუ ხელსაყრელია ქოთანზე ჯდომის ჩვევის ჩამოყალიბებისთვის.
მეიოს კლინიკის სპეციალისტების აზრით კი ამ ჩვევის ჩამოყალიბება დამოკიდებულია არა ასაკზე, არამედ ფიზიკურ და ფსიქოლოგიურ განვითარებაზე, რომელიც ყველა ბავშვს ინდივიდუალური აქვს, შესაბამისად, ქოთნის მიჩვევის პროცესიც ყველასთვის ინდივიდუალურად მიმდინარეობს.
ვაქციოთ ეს საყვარელ გამოცდილებად
- ინტერესის გაზრდა: ყურადღება მიაქციეთ, როგორ უნდა გააქტიუროთ ბავშვის ინტერესები ქოთნის მიმართ, ამისთვის შეგიძლიათ გამოიყენოთ ხუმრობები და ისტორიები.
- პროცესი დადებითი გამოცდილების გახადეთ: თითოეული წარმატებული მცდელობისთვის უთხარით მშვენიერი სიტყვები და წააქეზეთ ბავშვს.
თავიდან აიცილეთ პრობლემები
- არ დააძალოთ: თუ ბავშვი უარი ამბობს, ნუ დაძალებთ. ძალადობა მხოლოდ პრობლემებს შექმნის.
- თუ ქოთანზე ჯდომა კვლავ რთულია, შეგიძლიათ დასაჯდომი უნიტაზი სცადოთ, რომელიც ბავშვისთვის უფრო კომფორტული შეიძლება იყოს.
როგორ მივხვდეთ, მზად არის თუ არა ჩვენი პატარა ქოთანზე დასაჯდომად?
ფიზიკური მზადყოფნის ნიშნები:
* დღის განმავლობაში ორ საათზე მეტხანს ინარჩუნებს სიმშრალეს ან შუადღის ძილის დროსაც არ ასველებს პამპერსს.
* შეუძლია შარვლის დამოუკიდებლად აწევა-ჩაწევა.
* დამაჯერებლად დადის ან ჯდება.
ემოციური მზადყოფნის ნიშნები:
* ამჟღავნებს ინტერესს საცვლებისა და ტუალეტის მიმართ.
* აწუხებს დასვრილი ან სველი საფენი და გამოცვლას ითხოვს.
* ესმის მითითებები და შეუძლია მარტივი სურვილების გამოხატვა.
* ბაძავს უფროსებს.
დასკვნა
ბავშვების ქოთანზე ჯდომა არის პროცესი, რომელიც მოითხოვს მოთმინებას და ყურადღებას. თუ სწორად მოეკიდებით, ეს პროცესი შეიძლება გახდეს სახალისო თავგადასავალი, რომელიც თქვენს პატარას საშუალებას აძლევს, დამოუკიდებელი გახდეს. გახსოვდეთ, რომ ბავშვების 90% ექვსი წლის ასაკში უკვე შეუძლიათ ღამით საკუთარი თავის კონტროლი.
მასალის გამოყენების პირობები
