ახალი კვლევა ადამიანებში ცაციობის განვითარებას კონკრეტული გენების იშვიათ ვარიანტებს უკავშირებს.
იმის დადგენა, თუ როგორ განასხვავებს ეს ვარიაციები ცაციებს დანარჩენებისგან, შეიძლება სხვადასხვა საკითხის გარკვევაში დაგვეხმაროს. მაგალითად, როგორ ხდის გენები ადამიანებს ნეიროგანვითარებითი აშლილობების ან ნეიროდეგენერაციული დაავადებების განვითარებისკენ მიდრეკილს.
ნიდერლანდების მაქს პლანკის ფსიქოლინგვისტიკის ინსტიტუტის მკვლევრებმა 350 000 ადამიანის გენეტიკური მონაცემები შეისწავლეს. მიაგნეს გარკვეულ პოტენციურ მსგავსებებსა და განსხვავებებს თავის ტვინთან დაკავშირებულ აშლილობებსა და კოდირების იმ იშვიათ ფაქტორებს შორის, რომლებიც ცაციობას იწვევს.
შეზღუდული ორიენტაციები, რომლებიც ადამიანის ხელების სარკეში ანარეკლებს წააგავს, ბიოლოგიაში საოცრად გავრცელებულია. ხშირად, მოლეკულებსაც კი ხშირად აქვთ თანმიმდევრული ორიენტაცია, რასაც ქირალურობას უწოდებენ. მაგალითად, ცილების საშენ მასალას ცაცია სტრუქტურა აქვს, ყველა ცოცხალი არსების დნმ-ს სპირალებს კი მარჯვენა მიმართულება.
თუმცა, ყოველთვის აშკარა არ არის, რატომ ანიჭებს ბუნება უპირატესობას კონკრეტულ მიმართულებებს. როგორც ჩანს, მათთვის, ვისთვისაც ორივე ხელი თანაბრად მოსახერხებელია, თანაბარია შანსი, რომ ან ცაცია იყოს, ან მემარჯვენე. თუმცა, ცაცია მხოლოდ ადამიანთა დაახლოებით 10 პროცენტია.
„ეს ზოგადი ტენდენცია ძირითადად ყველგან ერთნაირია და სტაბილურია ადამიანის ისტორიის განმავლობაში“, — წერენ გენეტიკოსი კლაიდ ფრანკსი და მისი კოლეგები პუბლიკაციაში.
ცაციები უფრო მეტად არიან წარმოდგენილი გარკვეული ნეიროგანვითარებითი აშლილობების მქონეებში. მრავალი კვლევის თანახმად, რომელიმე ხელის უპირატესი გამოყენება და ენა ერთმანეთთან ახლო კავშირშია. სულ უფრო მეტი მტკიცებულება ამას ჩვენს გენებს უკავშირებს.
მასალის გამოყენების პირობები
