“ბრძოლა – ბერი გაბრიელი” – ასეთია ფილმის სახელწოდება, რომელსაც რეჟისორი გიორგი კაჭარავა იღებს. გადაღებებს წინ უძღვოდა 12-წლიანი ბრძოლა, ბევრი წინააღმდეგობის და ხელოვნურად შექმნილი დაბრკოლების გადალახვა. ეს არის პირველი მხატვრული ფილმი, რომელშიც ნაჩვენები იქნება მამა გაბრიელის ცხოვრების გზა ერისკაცობიდან სალოსობამდე. ფილმში წმინდანის როლს მსახიობი ზურა ავსაჯანიშვილი ასრულებს.
– ზურა, როდესაც დაგიკავშირდნენ და გითხრეს, მამა გაბრიელის როლზე მოიაზრებოდით, როგორი იყო თქვენი ემოცია?
– ვიცი, რომ მამა გაბრიელის როლის შემსრულებელს დიდი ხნის განმავლობაში ეძებდნენ, სხვა ყველა როლზე მსახიობები განაწილებული იყვნენ. მამა გაბრიელის როლზე დამტკიცებული იყო ჩემი მეგობარი ვახტანგ ნოზაძე (ახლა ის ფილმში ერთ-ერთ მთავარ როლს თამაშობს) და მან შესთავაზა რეჟისორს, იქნებ მთავარ როლზე ზურა ავსაჯანიშვილი მოგესინჯათო. დამირეკეს, მივედი, ძალიან თბილი გარემო დამხვდა. თეატრში დიდი ხანია ვთამაშობ და ჩემი ადგილი მაქვს, მაგრამ კინოში მთავარი როლებით განებივრებული ნაკლებად ვარ. ეს გარემო ძალიან მესიამოვნა, სინჯები გავიარეთ, ძალიან მალე ოთახში მთელი შემოქმედებითი ჯგუფი შემოვიდა და მითხრეს, რომ მამა გაბრიელის როლი უნდა შემესრულებინა. დიდ სიხარულთან ერთად კიდევ რა ემოცია მქონდა, ახსნა მიჭირს. იმ წუთშიც რაღაცნაირი რეაქცია მქონია, ეს ვინც ნახა, გახსენებისას იცინიან ხოლმე. გავაცნობიერე, რამდენად დიდი პასუხისმგებლობა უნდა ამეღო საკუთარ თავზე. ამ როლის თამაში რთულიც არის და საამაყოც.
– როგორი იყო სამზადისი? ვიცი, რომ მამა გაბრიელის ჩანაწერებს, ქადაგებებს უსმენდით, ინტონაციას, ხმის ტემბრს აკვირდებოდით.
– დიახ, ბევრი რამ გცოდნიათ. როდესაც მსახიობი ახალ როლზე მუშაობას იწყებს, ცდილობს, წარმოსახვაში არსებული პერსონაჟი გააცოცხლოს… ამ შემთხვევაში საქმე სრულიად განსხვავებულ მიდგომას საჭიროებდა. უნდა შემესრულებინა ზეადამიანის როლი, რომელიც წმინდანია და გადასაღებ მოედანზეც რომ მეძახდნენ – გაბრიელ! თავს ცოტა უხერხულადაც კი ვგრძნობდი. მაყურებლის წინაშე მართალი რომ ვყოფილიყავი, დავიწყე ჩანაწერების მოძიება, ხშირად ვუსმენდი, ცოტათი მაინც მიმსგავსებული რომ ვყოფილიყავი. მუშაობის პროცესში მივხვდი, ეს მიდგომა კარგი იყო, მაგრამ ცოტა მცდარიც.
ვიფიქრე, ამ როლში მთელ ჩემს შესაძლებლობას ჩავდებ, ისე ვითამაშებ, ღვთის და მამა გაბრიელის წყალობით, როგორი შთაგონებაც მომივა-მეთქი. იმ პერიოდში მთლიანად დამოკიდებული ვიყავი, ეს უხილავი ძალა რას მიმანიშნებდა, რას და როგორ მათქმევინებდა… შეიძლება მისტიკურად გეჩვენოთ, მაგრამ მე ასე მჯეროდა და მინდოდა კიდეც, რომ ასე ყოფილიყო. გადაღებებისას ვიღაც მამოძრავებდა და ეს ვიღაც ალბათ თავად მამა გაბრიელი იყო.
– მამა გაბრიელის თანადგომა და მის მიერ მომხდარი სასწაულები არაერთ ადამიანს აქვს საკუთარ თავზე გამოცდილი. სანამ ამ როლზე დაგამტკიცებდნენ, როგორი იყო თქვენი დამოკიდებულება ეკლესიის მიმართ?
– უფლის რწმენა ჩემში, ჩემს ოჯახში ყოველთვის იყო, მაგრამ რწმენაში ისეთი ძლიერი, როგორიც დღეს ვარ, აქამდე არ ვყოფილვარ. როდესაც ამ როლზე დამამტკიცეს, მეუღლემ მითხრა, ჩვენთან ახლოს, მაცხოვრის სახელობის ტაძარში, მამა შალვა კეკელიასთან მივსულიყავი და მისთვის ეს ამბავი მეთქვა. მამა შალვა ტაძარში არ დამხვდა, მესანთლემ მითხრა, დიდი ხანი არ იქნება, მაგრამ ახლა ტაძარში სხვა მამაო არისო.
მესმოდა, მოშორებით მამაო გალობდა, მაგრამ არ ჩანდა. ვიფიქრე, დაველოდები, შევხვდები ამ მამაოს და მამა გაბრიელის სურვილი თუ იქნება, ნიშანს მომცემს, ჩემს სათქმელს ვეტყვი-მეთქი. თავდახრილი ვიდექი, უეცრად კინოკადრივით ჯერ მამაოს ფეხსაცმელი გამოჩნდა, შემდეგ თვალი ზემოთ ავაყოლე და დავინახე, ოლარის მთელ სიგრძეზე ამოქარგული მამა გაბრიელი. ეს ჩემთვის საოცრება იყო. მოძღვარი მამა ლუკა აღმოჩნდა. დღეს ეს მამაო ჩემი სანთელია უფალსა და ადამიანს შორის. მისი დახმარებით და მამა გაბრიელის შეწევნით, დღეს ამ ეკლესიის მრევლი ვარ, პირველად მივიღე ზიარება. … გაგრძელება
მასალის გამოყენების პირობები
