მცენარე საკმაოდ გამძლეა, არ სჭირდება რეგულარული მორწყვა, მაგრამ არც მხოლოდ დარგვის მერე მორწყვით შემოიფარგლება ეს საქმიანობა. იასამანს რწყავენ მთელი ყვავილობის პერიოდში, აქტიური ზრდისას, თუ ნალექი ნაკლებია. ზაფხულში, მხოლოდ ძალიან ცხელ ამინდებში სჭირდება მორწყვა – გვალვას კი უძლებს, მაგრამ მისი დაცვა საჭიროა გადახურებისგან.
მას სხვადასხვაგვარი კვება სჭირდება დარგვისას და ზრდასრულობის დროს. დარგვის მერე პირველი წელი მას სასუქი არ სჭირდება. გამონაკლისი – ძალიან ღარიბი მიწაა, მაშინ მიწაში წელიწადში 2ჯერ დასჭირდება სასუქის შეტანა. ზამთრის დასრულებისას, როცა ახალი ტოტები იწყებს ზრდას, პირველად შეაქვთ სასუქი. მეორედ კი – ზაფხულის შუაში.მეორე წლიდან ადრე გაზაფხულზე შეაქვთ აზოტიანი ან ორგანული სასუქი.
ზრდასრულ მცენარეს სხვაგვარად კვებავენ. 3-4 წლის მერე სეზონზე ერთხელ ადრე გაზაფხულზე შეაქვთ აზოტიანი სასუქი 50-60გრ. ზაფხულში ყვავილობის მერე ორგანული სასუქი, ნაცარი ან ნაკელი. იასამნისთვის შესაძლებელია ორგანული და მინერალური სასუქის არევა. ახალგაზრდა მცენარეებს ნაკელს აძლევენ, მოზრდილებს – ნეშომპალას, კომბინირებულად სასუქის შეტანისას მინერალურს ამცირებენ 30-40 გრ მდე. სასუქი შექავთ მოღრუბლულ ამინდში ან საღამოს, მორწყვის ან წვიმის შემდეგ. შესაძლოა სასუქის პირდაპირ მოყრაც და წყალში გახსნაც.
მას ყოველწლიური გასხვლა სჭირდება, რეგულარული წმენდა და ფორმირება. გასხვლას იწყებენ მესამე წლიდან. ერთი პროცედურა არაა საკმარისი, მას სამი სხვადასხვაგვარი გასხვლა სჭირდება:
– ძირითადი გასხვლა – ყვავილობის სტიმულაციისთვის ყველა სახეობას სჭირდება. იმისთვის, რომ მომდევნო წელს ყვავილობა უხვი იყოს, მოყვავილებული ნაწილები დროულად უნდა მოშორდეს. მომდევნო საყვავილე კოკრები მას ახალ ტოტებზე უყალიბდება. ეს გასხვლა ზაფხულში, ყვავილობის მერე ტარდება.
– გასაახალგაზრდავებელი გასხვლა – ეს სჭირდება ბებერ იასამანს. ეს გასხვლა გულისხმობს ზედმეტი ტოტების მოშორებას ყოველწლიურად. ტოვებენ 5-10 ძლიერ ტოტს, რომლებსაც სწორი მიმართულება აქვთ. ეს ხდება ადრე გაზაფხულზე. მაგრამ ზოგჯერ ეს არ კმარა და ძველი იასამნის გასაახალგაზრდავებლად ყველა ტოტს ჭრიან საკმაოდ დაბალზე. მომდევნო წელს მცენარე აღდგენას ანდომებს და ყვავილობას გამოტოვებს ან ძალიან ცოტა ყვავილი ექნება, თუმცა მერე ბუჩქის სწორი ფორმირებისას სულ უფრო უხვი ყვავილობა ექნება.
– გასხვლა ფორმირებისთვის – ძირითადად ეს გულისხმობს ამონაყრის მოცილებას, ასევე სუსტი, ვარჯის შიგნით მიმართული ტოტების მოშორებას.
ბაღში მცენარეს შედარებით მკაცრი ფორმა უნდა ჰქონდეს. ახალგაზრდა მცენარეს თავიდანვე სწორ მიმართულებას აძლევენ. ( ბურთისებრი, ქოლგისებრი ვარჯისთვის ქვედა ტოტებს აცლიან)
ღობეების და გვირაბებისთვის მცენარის თავს აჭრიან, გვერდითა ტოტებზე კი წელიწადში ორჯერ ტარდება გასხვლა.
შტამბად მისი ფორმირებისთვის მცენარეს ერთ ძლიერ ტოტს უტოვებენ და გვერდითა ტოტებს გამუდმებით აშორებენ, ტოტის თავზე კი ქმნიან ბურთისებრ ვარჯს. მერე კი ზრდასაც უზღუდავენ,
მიწა მის გარშემო მუდამ ფხვიერი უნდა იყოს, ჰაერ და წყალგამტარი. სეზონზე 3-4 ჯერ სჭირდება გაფხვიერება და ამავდროულად სარეველების მოშორება. ეს ადრე გაზაფხულზე უნდა ჩატარდეს, სჯობს წვიმის ან კარგი მორწყვის შემდეგ. მიწა უნდა გაფხვიერდეს 4-7 სმ სიღრმეზე.
ღეროს გარშემო მულჩის კარგი ფენა ფესვთა სისტემას იცავს, მიწის ხარისხს ინარჩუნებს, მცენარეს იცავს გადახურებისგან, პირველად ეს ხდება დარგვისას. მულჩას ფენა 5-7 სმ უნდა იყოს. წელიწადში ორჯერ მას ცვლიან. მულჩად გამოდგება ტორფი, ნეშომპალა, კომპოსტი. პატარა ნერგებს ზამთარშიც სჭირდება ახალი დამცავი ფენა ტორფის ან ფოთლებისგან – 10სმ სიმაღლისა.
6. დაავადებები: მცენარე საკმაოდ მედეგია, თუმცა ზოგჯერ ავადდება ან მწერები შემოესევა გვალვის ან სიცხის გამო. მისი განკურნება საკმაოდ რთულია, თუ დროულად არ აღმოაჩენთ დაავადებას. ამიტომ მისი დათვალიერება რეგულარულადაა საჭირო, განსაკუთრებით სეზონის მეორე ნახევარში.
ყველაზე ხშირად მას ფიტოფტოროზი და ნაცარა სოკო ემართება. ძლიერი დაზინებისას მას კარდინალური გადაჭრაც არ შველის. დაავადებას ებრძვიან ფუნგიციდებით. მავნე მწერებიდან ხშირად გვხვდება ფოთლიჭამია მწერები და ტკიპა, მცენარე სწრაფად კარგავს დეკორატიულობას, მათ ებრძვიან ინსექტიციდებით. ვიწრო მიმართულების პრეპარატები უმჯობესია, მაგრამ დასუსტებულ მცენარეს მერე ხშირად სხვა პრობლემა უჩნდება და სხვა მწერები სახლდება მასზე.