“სახ­ლამ­დე მი­ა­ცი­ლა თენ­გიზ­მა და უთხ­რა: დღე­ი­დან პო­მა­დას აღარ წა­ის­ვა­მო… ასე და­იწყ­ო. ხუ­თი წლის შემ­დეგ იქორ­წი­ნეს”

ღიმილით გაჩერებული დრო – თენგიზ ჩანტლაძე

5 ივნისს 78 წლისა გახდებოდა, თუმცა მის მეუღლეს – მსახიობ ზაირა ჩანტლაძეს ძალიან უჭირს ამ ასაკის დასახელება: 78 წელი ძალიან ბევრია ადამიანისთვის, რომელმაც თავის სიცოცხლეშივე დაამარცხა ასაკი. რა მნიშვნელობა ჰქონდა, რამდენი წლისა იყო მეგრელი მილიციელი, ან გაბუტული ლუარსაბი… ან იმას რა მნიშვნელობა ჰქონდა, რამდენი წლის იყო თამადა, რომელიც თავის ფაცხაში მოწყობილ ლხინს ნამდვილ სანახაობად აქცევდა ხოლმე… ბავშვივით იცოდა მოლხენა – მთელი სულითა და გულით… ლექსებსაც წაიკითხავდა. ბევრს არა, სულ რამდენიმე ლექსს კითხულობდა… მაგრამ ისე კითხულობდა, ვერასდროს ვეღარავინ რომ ვერ წაიკითხავს.

…საქმე საქმეზე რომ მიმდგარიყო, არც ხუთი წლის ბიჭივით სკამზე ასვლას დაგზარდებოდათ. საოცარი სანახავი იყო: იდგა ჭიქით ხელში, თვალებიდან სიკეთეს ასხივებდა და იმას ამბობდა, რაც უნდა ეთქვა, რომ ყველას ირგვლივ დავიწყებოდა თავისი სატკივარი, ფაცხის მიღმა გამეფებული ცხოვრების რიტმი – უკვე რომ ნელ-ნელა გადადიოდა ჯუნგლების კანონების ქვეშ მყოფთა ცხოვრების რიტმში. თენგიზ ჩანტლაძესთან დრო გაჩერებული იყო. თვითონ ბავშვურად ლაღი და ალალი ვერ შეეგუებოდა, რომ დროს შეეტანა ღვარძლი ან დაპირისპირება მის ახლობლებში. იდგა ადამიანის კეთილბუნებოვნების სადარაჯოზე და აცინებდა ყველას… კარგად იცოდა, ასე კეთილ ღიმილში უფრო ადვილი იყო ტკივილით სავსე ცხოვრების გზის გავლა.

არტისტიზმით ბუნებამ დააჯილდოვა, სულ 8 წლისა იყო, როცა ჰოლში ოთხ ხმაზე ლაპარაკობდა, ვითომ მამამისის მეგობრები მოვიდნენ და მათ ესაუბრებოდა. იმდენად დამაჯერებელი იყო ეს “გათამაშება”, რომ გაკვირვებული მამა გაფაციცებით ეძებდა მოსულ სტუმრებს…

– მგონი, თენგიზმა ფეხი რომ აიდგა, უკვე თენგიზ ჩანტლაძე იყო… ჩამოყალიბებული პიროვნება გახლდათ, – ამბობს მისი მეუღლე.

ახალგაზრდაც ისეთი იყო, როგორიც ბავშვი… შუახნისაც ისეთი იყო, როგორიც ახალგაზრდა…

ახალი პროგრამა მზადდებოდა და პლაკატისთვის ფოტოები უნდა გადაეღოთ… მაშინ 28 წლისა იყო. ზაირა – 23 წლისა. რეპეტიციაზე მიდიოდა, თენგიზმა დაუძახა და მოახედა… ასეთები იყვნენ, როცა ერთმანეთი შეუყვარდათ… ყველაფერი მოულოდნელად დაიწყო. 1961 წელს ინსტიტუტი დაამთავრა, სოხუმის თეატრში არ გაუშვეს მშობლებმა… დარჩა თბილისში უმუშევარი… მაშინ იკრიბებოდა თენგიზ ჩანტლაძის ჯგუფი, რომელიც ფილარმონიაში ამზადებდა პროგრამას. მეგობრის ოჯახში შეიკრიბნენ. თენგიზმა პროგრამა წაიკითხა. ძალიან მომეწონა, – იხსენებს ქალბატონი ზაირა, – მაგრამ პროგრამაზე მეტად თენგიზი მომეწონაო. იმ საღამოს შეროზიაზე, სახლამდე მიაცილა თენგიზმა და უთხრა: დღეიდან სიგარეტს აღარ მოწევ და პომადას აღარ წაისვამო… ასე დაიწყო. ხუთი წლის შემდეგ იქორწინეს.

“ისტორიანის” მკითხველს ექსკლუზიურად ვთავაზობთ ფოტოს, რომელზეც აღბეჭდილია პირველი საჩუქარი, რომელიც თენგიზ ჩანტლაძემ შეყვარებულს მიართვა. ორი მხიარული ჭუკი, რომელიც მხატვარმა ალბათ ბავშვებისთვის შექმნა, ზაირას უყიდა და პაემანზე აჩუქა… დღემდე ინახავს და უყვარს… ძალიან იაფფასიანი საჩუქარი იყო, მაგრამ თენგიზის მოძღვნილს ფასი არ ეზომებოდა.

საერთოდ ხელმოკლედ ცხოვრობდა. მაშინ ერთ გამოსვლაში 8 მანეთს აძლევდნენ… და ყოველი 8 მანეთიდან ცოტას ზოგავდა კიდეც, რომ მანქანა ეყიდა… მანქანა მისი ოცნება იყო… და იცით, ვიდრე ახალგაზრდა იყო და ამ ოცნების ასასრულებლად ძალას იკრებდა, ფეხსაცმელი არ ჰქონდა რიგიანი, წყალი რომ არ შესულიყო… ჟურნალ “ოგონიოკის” ყდა ჰქონდა ჩაფენილი…

მეუღლეს ყველაფერი უსიტყვოდ ესმოდა. ამიტომაც უყვარდა უსაზღვროდ. თუმცა ეხუმრებოდა კიდეც: შენ ჩემი მონაპოვარი ხარ – ანუ მონაცა და “პოვარიცო”…

თენგიზ ჩანტლაძე ძალიან მგრძნობიარე იყო, მშობლებზე მუდმივად დარდობდა. გასტროლებზე ჩავიდოდა თუ არა, სულ ფოსტაში გარბოდა, რომ თბილისში დაერეკა და მშობლების ამბავი გაეგო.

ერთხელ მამამისი მოსკოვში წავიდა. იქ ავად გახდა. სასწრაფოდ გაფრინდა თენგიზი. ერთი კვირის შემდეგ დაბრუნდა, უნდა გენახათ, როგორ ჩამოვიდა აეროპორტში, როგორ გაფაციცებული ეკითხებოდა მეუღლეს, როგორ ხარო... ნახეთ ვრცლად