სადგურის მოედანი მდებარეობს თბილისში, ჩუღურეთის რაიონში (ახალი კუკია), თამარ მეფის გამზირსა და ნიკოლოზ გოგოლის, ნიკო ფიროსმანისა და აბასთუმნის ქუჩებს შორის. მოედნის ისტორია უკავშირდება 1872 წელს ფოთი-თბილისის რკინიგზის გაყვანას, რომლის შედეგადაც მოხდა სადგურის მოედნის ფორმირება.
რკინიგზის სადგურის შენობა და საბაჟო დატანილია თბილისის 1876 წლის გეგმაზე, მოედანი შეტანილია თბილისის 1900 წლის მაგიდის კალენდარში განთავსებულ ქუჩებისა და მოედნების სიაში. რაც ამ ტერიტორიის ისტორიულ მნიშვნელობაზე მეტყველებს.
XX საუკუნის 40-იანი წლების დასაწყისში, სსრკ-გერმანიის ომის პერიოდში (1941-1945), დაიწყო სადგურის მოედნის მიმდებარე ქუჩების რეკონსტრუქცია. ამ დროს, მთელი კვარტალი იქნა ასაღები და მოედანი მნიშვნელოვნად გაფართოვდა.
ამ ისტორიული პროცესების ნაწილი გახდა ძველი სადგურის შენობა, რომელიც დღემდე გვხვდება სადგურის მოედნის ჩრდილოეთ-აღმოსავლეთ ნაწილში. 1988 წელს აშენდა ახალი რკინიგზის სადგურის შენობა, რომლის არქიტექტორები იყვნენ რევაზ ბაირამაშვილი, შოთა ყავლაშვილი, გივი შავდია და ალექსანდრე (ჯონდო) ჯიბლაძე. ამავე პერიოდში დაინიშნა ინჟინერი შალვა (მეიერი) გაზაშვილი, რომელმაც მნიშვნელოვანი როლი შეიტანა არქიტექტურულ განვითარებაში.
ჩრდილოეთ-დასავლეთ ნაწილში, სადგურის მოედანი არაერთი მნიშვნელოვანი შენობით არის აღჭურვილი, მათ შორის მეტროპოლიტენის ადმინისტრაციული შენობა, რომელიც 1969 წელს მოეწყო. აქვეა მეტრო „სადგურის მოედანი 1“-ის ზედა სადგური, რომელიც ამ ტერიტორიას ტრანსპორტის სტრატეგიული კვანძის ფუნქციას ანიჭებს. გარდა ამისა, შპს ,,თბილისის სატრანსპორტო კომპანია” ფუნქციონირებს სადგურის მოედანზე.
დღეს, სადგურის მოედანი არა მხოლოდ ისტორიული და არქიტექტურული ღირებულების მქონე ადგილია, არამედ თბილისის მთავარი ტრანსპორტული კვანძია, რომელსა დამაკავშირებელი ფუნქცია აქვს მეტროს, ავტობუსებისა და სხვა სატრანსპორტო საშუალებების.
#drpkhakadze #გიორგიფხაკაძე #davidiani #sheniambebi #აქხარისხია
