მხატვარი ლევან სონღულაშვილი სოციალურ ქსელში აქვეყნებს ემოციურ სტატუსს, რომელსაც 5 წლის წინ გარდაცვლილ დედას უძღვნის.
„მეხუთე ახალი წელი დგება მის გარეშე, ანუ ხუთი წლის ვარ, რადგან ერთ ცხოვრებაში ორჯერ იბადები: პირველად, როცა გამაჩინა, მეორედ, როცა მარტო დავრჩი.
5 წელი გავა ამასობაში და 5 წლის მანძილზე ყოველდღე, საათში რამდენჯერმე, ახალგაღვიძებულზე, ჭამის წინ, ხატვის დროს, ვარჯიშის განმავლობაში, ფილმის ყურებისას, მუსიკის მოსმენისას, კარგ თუ ცუდ ხასიათზე, სულ მასზე მეფიქრება, განსაკუთრებით მაინც ბოლო თვეები და უკანასკნელი წამები გადამირბენს ხოლმე კადრებად, სპაზმი ყელში წამიჭერს, დავიფერფლები და ცოტა ხანში, ისევ ვიკრებ ძალას, რომ გავცოცხლდე.
საზეიმო დღეებში ნაღველი უფრო მძიმდება.. და რეალობის შეგრძნების ეს სიმძაფრე, აწმყოში არსებობის ასეთი რეალისტური განცდა; – ის დროში გაიყინა, მე დროის მდინარებას მივყვები.
პირველ ხანებში სულ მინდოდა მასზე მესაუბრა, უცნობს თუ ნაცნობს, ყველას ვუზიარებდი ამბებს, რაც, ალბათ, არც აინტერესებდათ, მხოლოდ ჩემთვის იყო მნიშვნელოვანი, და ასე დაუსრულებლად შემეძლო ჩვენს დედა-შვილობაზე ლეგენდების თხრობა; რადგან არ მინდოდა უკვალოდ გამქრალიყო, მსურდა მისი პიროვნება გაგეცნოთ, არა მხოლოდ როგორც გენიალური მშობელი. ამიტომ გამალებით ვსაუბრობდი მასზე… ვსაუბრობდი.
მასალის გამოყენების პირობები
