წლების წინ მონრეალის პოლიტექნიკურ ინსტიტუტში დატრიალებულმა უბედურებამ მთელი მსოფლიო შეჩრა. ტექნიკუმში შეიარაღებული პირი შეიჭრა, სტუდენტებს შორის გოგონები გამოარჩია და ცეცხლი გაუხსნა მათ.
სროლის დროს 14 სტუდენტი გოგონა დაიღუპა. თავდამსხმელი, 25 წლის მარკ ლეპინი, მიზანმიმართულად ესროდა ქალ სტუდენტებს, რადგან, როგორც მოგვიანებით გაირკვა, ფემინიზმს ადანაშაულებდა საკუთარ ცხოვრებისეულ წარუმატებლობებში, პოლიტექნიკურ უნივერსიტეტში ქალების არსებობა კი მამაკაცების ადგილის მითვისებად მიაჩნდა.
ეს ტრაგედია ცნობილია როგორც „მონრეალის მასობრივი მკვლელობა“ (Montreal Massacre) და მნიშვნელოვანი მოვლენა გახდა კანადაში ქალთა მიმართ ძალადობის წინააღმდეგ ბრძოლის ისტორიაში. 6 დეკემბერი კანადაში ოფიციალურად აღინიშნება როგორც „ქალთა მიმართ ძალადობის აღმოფხვრის ეროვნული დღე“.
მარკ ლეპინი 1964 წლის 26 ოქტომბერს ფრანგ-კანადელი დედისა და ალჟირელი მამის ოჯახში დაიბადა. შვიდი წლის ასაკში მამის გარეშე დარჩა და მარტოხელა დედამ აღზარდა. ბიჭი ბავშვობიდან ჩაკეტილი, არაკომუნიკაბელური ბუნების იყო. ლეპინი სამხედრო სამსახურისგან ჯანმრთელობის მდგომარეობის გამო გათავისუფლებული იყო. ძალიან უყვარდა საშინელებათა ფილმები.
სკოლაში ლეპინი კარგად სწავლობდა და მომავალში მონრეალის პოლიტექნიკური ინსტიტუტის საინჟინრო ფაკულტეტზე ჩაბარებას აპირებდა. საბოლოოდ, სწორედ ამ ფაკულტეტზე ჩაიდინა მან მასობრივი მკვლელობა.
დანაშაულისმიზეზები
დანაშაულის მიზეზებზე სხვადასხვა ვერსიები არსებობდა. ყველაზე გავრცელებული ვერსიის თანახმად, ლეპინი ფემინიზმის მოძულე გახლდათ. ამას ნაწილობრივ 1989 წლის 6 დეკემბერს განვითარებული მოვლენები ადასტურებს. მკვლელობის იარაღად გამოყენებული იყო შაშხანა, რომელიც ლეპინმა 1989 წლის 21 ნოემბერს შეიძინა. გამყიდველს უთხრა, რომ სანადიროდ უნდოდა. შემდგომი შვიდი დღის განმავლობაში დიდი რაოდენობით ვაზნები და სანადირო დანაც მოიმარაგა. ლეპინმა ცეცხლსასროლი იარაღის გამოყენების კურსებიც გაიარა.
მომხდარის მიზეზებზე ბევრი კამათია, განსაკუთრებით ეს საკითხი 2006 წლის სექტემბერში გამწვავდა, როცა დოუსონის კოლეჯში 25 წლის კიმვირ ჯილიმ სროლა მოაწყო. ინციდენტის შემდეგ ანალიტიკოსები მივიდნენ დასკვნამდე, რომ მიზეზი რეალობის შეგრძნების დაკარგვა იყო საშინელებათა ფილმების ხშირი ყურების გამო, ასევე სოციალური ცვლილებები, რომელთა გამოც მან სამსახური დაკარგა, რასაც პიროვნების დეგრადაცია მოჰყვა.
2006 წლის 13 სექტემბრის შემდეგ ანალიტიკოსებმა ივარაუდეს, რომ ლეპინმა, ისევე როგორც ჯილმა, დაკარგა ცხოვრებისადმი ინტერესი, თავს მარტოსულად და სრულიად უსარგებლოდ გრძნობდა. სძულდა სამყარო იმის გამო, რომ იმიგრანტების შვილი.
უკანასკნელიდღეებიდათვითმკვლელობისწერილი
მოგვიანებით ლეპინის ერთ-ერთმა მეგობარმა, რომელიც მასთან ერთად ცხოვრობდა, განაცხადა: “იმ დილას მარკი თავის თავს არ ჰგავდა; იდგა და უყურებდა ცარიელ მაცივარს და ვერც კი შემამჩნია, როცა შევედი. მოგვიანებით, როცა დავბრუნდი, ვნახე, რომ მან მთელი ჭურჭელი დარეცხა და საწოლი გაასწორა. მაგიდაზე ვნახე მისი წერილი, მაგრამ უკვე გვიანი იყო”. თვითმკვლელობის წერილში ლეპინი წერდა:… სრულად
მასალის გამოყენების პირობები
