“ბედნიერი ქალი ვარ, რომ მე მისი მეუღლე ვიყავი” – ოთარ რამიშვილს მეუღლე იხსენებს

მომ­ღე­რა­ლი, კომ­პო­ზი­ტო­რი და პო­ე­ტი ოთარ რა­მიშ­ვი­ლი, მრა­ვა­ლი და­უ­ვი­წყა­რი სიმ­ღე­რის ავ­ტო­რი, სა­კუ­თარ და სხვე­ბის ტექ­სტებ­ზე წერ­და მუ­სი­კას. იმ სიმ­ღე­რებს მა­სა­ვით ვე­რა­ვინ მღე­რო­და. გაბ­ზა­რუ­ლი ხმა, ყვე­ლა­სა­გან გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი სა­შემ­სრუ­ლებ­ლო ტექ­ნი­კა ჰქონ­და და ყო­ველ­თვის უამ­რა­ვი მოს­წავ­ლე ჰყავ­და. ფი­ლარ­მო­ნი­ა­ში პირ­ვე­ლი სო­ლო­კონ­ცერ­ტის დროს თა­ვა­დაც იმ­ღე­რა, მის­მა ვა­ჟიშ­ვი­ლებ­მაც და მოს­წავ­ლე­ებ­მაც. შე­ნო­ბას­თან მი­ლი­ცი­ის კორ­დო­ნი იდგა. იმ კონ­ცერ­ტზე მოხ­ვედ­რა თა­ვად ოთარ­საც გა­უ­ჭირ­და. არ უშ­ვებ­დნენ, ბი­ლე­თი არ გაქ­ვსო. დიდ­ხანს ამ­ტკი­ცებ­და, რომ ოთარ რა­მიშ­ვი­ლი იყო და თა­ვად უნდა ემ­ღე­რა. არ უჯე­რებ­დნენ, შენ რა უნდა იმ­ღე­რო, ძლივს ხლი­ჩი­ნე­ბო. ძლივს და­არ­წმუ­ნა, რომ სწო­რედ მის გამო იყო ფი­ლარ­მო­ნი­ის წინ უამ­რა­ვი ხალ­ხი შეკ­რე­ბი­ლი…

მა­ყუ­რე­ბელ­თა ინ­ტე­რე­სი დიდი იყო, ამი­ტომ კონ­ცერ­ტი რამ­დე­ნი­მე დღე უნდა გაგ­რძე­ლე­ბუ­ლი­ყო. მა­შინ ოთარს უთ­ქვამს, ერთი კვი­რა ნამ­დვი­ლად გა­ვუძ­ლებ, მერე და­ვიღ­ლე­ბი და გუ­ლით ვე­ღარ ვიმ­ღე­რებ, უგუ­ლოდ სიმ­ღე­რა კი მე არ შე­მიძ­ლი­აო…. ალ­ბათ, იმი­ტომ და­იმ­სა­ხუ­რა ხალ­ხის სიყ­ვა­რუ­ლი, რომ ოთარ რა­მიშ­ვი­ლი ყო­ველ­თვის გუ­ლით მღე­რო­და…

ოთარ რამიშვილის მეუღლე გულნაზი რამიშვილი საუბრობს მათი ურთიერთობისა და მოგონებების შესახებ