ოდესმე დაფიქრებულხართ, რამხელა ფრთები გვექნებოდა ადამიანებს, ფრენა რომ შეგვეძლოს?
რა თქმა უნდა, ეს სხეულის ზომაზეა დამოკიდებული. მაგალითად, 70 კილოგრამი წონისა და სულ მცირე 1.5 მეტრი სიმაღლის ადამიანს დაახლოებით 6 მეტრი სიგანის ფრთები ექნებოდა. ეს ბიოლოგიის პროფესორ რობერტ ნადსის განტოლების თანახმად, რომელიც 2007 წლის კვლევაში აღწერა. მასში ის ფრინველების სხეულის წონასთან ფრთების ზომის თანაფარდობაზე საუბრობს.
ადამიანის ანატომია, რა თქმა უნდა განსხვავებული, რის გამოც სხეულის ბევრი ისეთი ნაწილი გვჭირდება, რომლებიც ფრენისთვისაა აუცილებელი. ეს დამოკიდებულია იმაზეც, თუ როგორი ფრთები გვინდა, გვქონდეს. თუ ისინი ბუმბულოვანია და ზურგიდანაა ამოზრდილი (როგორც ანგელოზებს გამოსახავენ ხოლმე), მაშინ, ანატომიურად, მხრის დამატებითი ძვალი და მკერდიდან ზურგამდე გადაჭიმული სპეციალური კუნთები იქნება აუცილებელი.
ამის მიუხედავად, სპეციალისტები ამბობენ, რომ ადამიანის აგებულებისთვის ყველაზე შესაფერისი ღამურას მსგავსი ფრთებია. ამისთვის ჩვენი მკლავები და ხელები იქნებოდა გაჭიმული და ხორცოვანი მემბრანის მქონე დაახლოებით 6-მეტრიან ფრთებს შექმნიდა. ამ შემთხვევაში, საჭიროა ფრენისთვის განკუთვნილი კუნთები, რომლებიც ძირითადად მკერდის არეშია და ფრინველებში მთლიანი კუნთოვანი მასის 16-18%-ს შეადგენს, ზოგჯერ კი 30%-საც. ღამურებში ამგვარი ქსოვილები უფრო გადანაწილებულია. ადამიანს იმავე საჭიროებისთვის ძალიან წინ გამოწეული მკერდი და ძალზე განვითარებული ზურგი ექნებოდა.
კიდევ ერთი მნიშვნელოვანი ფაქტორი ისაა, თუ როგორ დაფრინავ, რადგან ეს მახასიათებელი სახეობებში განსხვავებულია. მაგალითად, ფრინველებს, რომლებიც ფრთებს ხშირად იყენებენ, შედარებით მოკლე და ძლიერი ფრთები აქვთ. ამის საპირისპიროდ, ალბატროსის მსგავს არსებების ფრთები სხეულის ზომასთან თანაფარდობით ძალიან დიდია. ვინაიდან ადამიანებს მოზრდილი სხეული გვაქვს, ჩვენთვის შესაფერისი ფრენის ტიპი ე.წ. ზენავარდი იქნებოდა, ანუ ჰაერში აჭრა.
ფრენის დაწყებისას ჩვენი დიდი ფრთები მიწაზე მოეთრეოდა, ამიტომ ყველაზე კარგი გამოსავალი არის საწყისი პოზიცია, როცა ოთხივე კიდური ძირსაა. სავარაუდოდ, სწორედ ასე იწყებდნენ ფრენას 200 მილიონი წლის წინ მცხოვრები პტეროზავრები, რომლებიც პირველ მფრინავ ხერხემლიანებად ჩამოყალიბდნენ. იმავე მეთოდს იყენებს ზოგიერთი ღამურაც.
და მაინც, ადამიანმა რომ იგივე შეძლოს, ხანგრძლივი ევოლუციური პროცესია საჭირო, რაც ზემოთ ჩამოთვლილი ყველა ადაპტაციის განვითარებას მილიონობით წელი დასჭირდებოდა. ნახეთ სრულად
მასალის გამოყენების პირობები
